اعتبار بینه در فقه امامیه، حقوق ایران و مصر

نظام های حقوقی کشورهای جهان، برای اثبات، ادله ای را پیش بینی کرده اند. از جمله این ادله اثبات، شهادت شهود یا به تعبیر اسلامی، بینه است. کشور های مسلمان، به تبع فقه، بینه را از جمله ادله اثبات می شمارند، اما هر کدام از این کشورها برای بینه به اندازه متفاوتی اعتبار قائل هستند. برخی از کشورها برای بینه دامنه اعتبار گسترده ای و برخی هم دامنه محدودتری پیش بینی کرده اند. ایران از جمله کشورهای مسلمانی است که با تبعیت از فقه امامیه، محدوده اعتبار بینه را با مشخص کردن شرایط شاهد، تعداد و جنسیت شهود، با توجه به اهمیت موضوعات در متن قوانینش مشخص کرده است و با تعیین این حدود نشان داده است که بینه به عنوان یکی از ادله اثبات به میزان قابل توجهی اهمیت و کاربرد دارد. در مقابل، تعدادی از کشورها از جمله مصر، برای بینه اعتبار ناچیزی قائل اند، به طوری که نصوص قانونی آنها از بیان شرایط مربوط به بینه خالی است و حتی مرز بینه با دیگر مطلعین را مشخص نکرده است و در نتیجه برای بینه اعتباری بیش از مطلع قائل نیست.